Ήθη και έθιμα του

 "Τώρα Μαγιά, τώρα δροσιά, τώρα είναι καλοκαίρι!"

Έτσι τραγουδάει ο λαός μας για το Μάη. Μικροί και μεγάλοι την πρώτη του μέρα βγαίνουν στους αγρούς να χαρούν την ολοπράσινη φύση. Μαζεύουν λουλούδια, κάνουν στεφάνια και τα κρεμούν στην πόρτα του σπιτιού τους.

Παλιότερα την Πρωτομαγιά στην Εύβοια ντύνονταν "Μάηδες". Στόλιζαν πρόσωπο, κεφάλι και κορμί με μαγιάτικα λουλούδια και κλαδιά ελιάς, καρυδιάς και άλλων δέντρων και κρατώντας στα χέρια κουδούνια γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι. Η "Πιπεριά" έτσι λεγόταν ο μεταμφιεσμένος Μάης, που παρίστανε τη δύναμη της βλάστησης, χόρευε και οι υπόλοιποι συνοδοί τραγουδούσαν:

Πιπεριά, γλυκιά ροϊδιά

γρήγορα στον Αϊ Λια

κι Αϊ Λιας στον ουρανό

για να βρέξει ο Θιος νερό

για τα στάρια, τα κριθάρια

του φτωχού τα παρασπόρια.

Κάθε στάχυ και πινάκι

και χερόβολο δεμάτι.

 Την ώρα που περνούσε τον έραιναν με νερό, πιστεύοντας ότι έτσι  εξασφάλιζαν την τροφή που χρειαζόταν η γη της πατρίδας μας για τη βλάστηση των φυτών.

Στη Λήμνο πάλι επικρατούσε το κύλισμα στο χορτάρι γιατί θεωρούσαν ότι έτσι έπαιρναν τη δροσιά του Μάη, ενώ στα Μέγαρα Αττικής επικρατούσε το έθιμο οι μέλλουσες νύφες να πηγαίνουν στις πεθερές τους ένα μαγιάτικο στεφάνι.

Στην Κέρκυρα υποδέχονταν το μήνα με κάλαντα!

"Κι αν είναι με τον ορισμό, να πούμε και το Μάη!

Μπρε μπήκε ο Μάης, μπρε μπήκε ο Μάης, 

μπρε μπήκε ο Μάης ο μήνας,

ο μήνας με τα τριαντάφυλλα

κι ο Απρίλης με τα ρόδα.

Με όλα αυτά τα έθιμα οι άνθρωποι απέβλεπαν στην αναγέννηση της φύσης και στην ανάστασή της από τη χειμερία νάρκη.