Αναβιώνοντας ξεχασμένα έθιμα στο νηπιαγωγείο

Ο  Αγέλαστος Λάζαρος

Το "Λαζαροσάββατο", ο λαός γιορτάζει την πρώτη λαμπρή, την "Έγερση" του αγαπημένου φίλου του Χριστού από τη Βηθανία. Ο φόβος και ο τρόμος για όσα γνώρισε στον Κάτω Κόσμο, άφησαν τόσα βαθιά σημάδια στην ψυχή του, που λέγεται ότι μετά την Ανάστασή του δε γέλασε παρά μόνο μία φορά. Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα, σαν αυτό που φτιάξαμε κι εμείς στην τάξη μας από ανακυκλώσιμα υλικά και θα το δείτε στο βιντεάκι που ακολουθεί. Την παραμονή της γιορτής σε πολλά μέρη της Ελλάδος, τα παιδιά κρατώντας το "Λάζαρο" γύριζαν στα σπίτια και διηγούνταν τραγουδώντας την ιστορία του αναστημένου Λαζάρου. 

Τα Λαζαρικά

"Πες μας Λάζαρε, τι είδες

εις τον Άδη που επήγες;"

"Είδα φόβους, είδα τρόμους,

είδα βάσανα και πόνους, 

δώστε μου λίγο νεράκι

να ξεπλύνω το φαρμάκι,

της καρδούλας μου το λέω

και μοιρολογώ και κλαίω."

Το βιντεάκι μας

• Για την κατασκευή του Λαζάρου χρησιμοποιήσαμε ως βάση ένα πλαστικό μπουκάλι γάλα, τούλια, μαλλί και γκοφρέ χαρτί για τα λουλούδια
• Για να φτάσουμε στο σημείο να φτιάξουμε το βιντεάκι γιατί έπρεπε τα παιδιά να μάθουν το ποιηματάκι, το δραματοποιήσαμε. Χωριστήκαμε σε πρώτη φάση στα παιδιά που ήταν οι Λάζαροι (και έπρεπε να εξασκηθούν στον καθρέφτη αναφορικά με τον τρόπο έκφρασης του προσώπου τους) και στους ανθρώπους, που όταν τον έβλεπαν θα του έκαναν την ερώτηση.