Έλατο

Από πού πήρε το όνομά του; Γιατί το έλατο δακρύζει;

Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Ελάτη ήταν μια όμορφη και καλή κόρη. Είχε και δυο δίδυμους αδερφούς, τους Γίγαντες Ώτο και Εφιάλτη, και όλοι τους ήταν παιδιά της Ιφιμέδειας και του Ποσειδώνα. Τα αγόρια δεν έμοιαζαν καθόλου με τα κανονικά παιδιά. Από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκαν άρχισαν να μεγαλώνουν  γρήγορα και όταν έκλεισαν τον πρώτο χρόνο ζωής τους είχαν δυο μέτρα ύψος. Κάθε χρόνο μεγάλωναν άλλο τόσο κι όταν έγιναν εννιά χρονών ψήλωσαν τόσο πολύ που το μπόι τους έφτασε πάνω από τα δεκάξι μέτρα. Είχαν σώμα γίγαντα αλλά το μυαλό τους ζύγιζε ίσα με ένα κουκούτσι. Τόσο κουτοί ήταν που θέλησαν να ανέβουν στον ουρανό και να παλέψουν με τον Δία. Για να σκαραφαλώσουν ως τον Όλυμπο άρπαξαν το βουνό που βρισκόταν στο Πήλιο και το έβαλαν πάνω στον Κίσσαβο. Ύστερα πέταξαν τον Κίσσαβο πάνω στον Όλυμπο κι άρχισαν να σκαραφαλώνουν. Τους είδε τότε ο Δίας από ψηλά κι ετοίμασε τους κεραυνούς του. Πρόλαβε όμως η μάνα τους η Ιφιμέδεια και τους έσωσε την τελευταία στιγμή. Κι ενώ η Ελάτη ήταν μια ήσυχη και καλή κοπέλα, ο Ώτος και ο Εφιάλτης όσο μεγάλωναν έγιναν κακοί, εγωιστές και φαντασμένοι. Ο Ώτος μάλιστα έβαλε στο μάτι τη θεά Άρτεμη και ήθελε να την παντρευτεί με το ζόρι. Μια μέρα που την κυνήγησαν οι δυο Γίγαντες, η θεά για να ξεφύγει μεταμορφώθηκε σε ελάφι. Τα αδέρφια προσπάθησαν να χτυπήσουν το ζώο με τα βέλη τους, αλλά αστόχησαν. Αντί για το ελάφι χτύπησαν ο ένας τον άλλον, τραυματίστηκαν βαριά και πέθαναν. Και σαν να μην έφταναν αυτά, η Άρτεμη τους καταδίκασε να βασανίζονται και στον Κάτω Κόσμο που πήγαν. Ήταν δεμένοι σε μια κολόνα  και λογιών λογιών φίδια και ερπετά τυλίγονταν πάνω τους και τους δάγκωναν. Και μια πελώρια κουκουβάγια  καθόταν στην κορφή της κολόνας και τους φύλαγε. Η Ελάτη μετά τα παθήματα των αδερφών της ήταν απαρηγόρητη. Θρηνούσε μέρα νύχτα για τα χαμένα της αδέρφια. Οι Θεοί τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν σε έλατο. Εκείνη όμως θυμάται ακόμη τον Ώτο και τον Εφιάλτη και συνεχίζει να κλαίει. Τα δάκρυά της μαργαριτάρια από ρετσίνι, τρέχουν και η μυρωδιά τους πλημμυρίζει το δάσος.

(το Μύθο τον βρήκαμε στο Χριστουγεννιάτικο παραμύθι της Λίτσας Ψαραύτη από τις εκδόσεις "Άγκυρα" με τίτλο: Το ελατάκι που δακρύζει)

Φυσικά στολίσαμε και εμείς το δέντρο μας και το τραγουδήσαμε.

Φυσικά γράψαμε και γράμμα στον Αη Βασίλη.

Και γίναμε για λίγο μικρά ξωτικά - βοηθοί του Αη Βασίλη για να τυλίξουμε τα δώρα.