Η Αμυγδαλιά

Παρουσίαση ενός δέντρου μέσα από τον πεζό λόγο και την ποίηση

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ

          Ήταν κάποτε στη Θράκη μια πανέμορφη πριγκίπισσα η Φυλλίς.

      Η Φυλλίς ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα Δημοφώντα. Οι δυο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου, Δημοφώντα, επέστρεφε από την Τροία.

     Παντρεύτηκαν αλλά... μετά από λίγο καιρό, ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στενοχωρημένο τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε πίσω και τότε θα ήταν πραγματικά δικός της.

   Έτσι κι έγινε και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια, ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της. Όμως οι Θεοί που ήξεραν την ιστορία της, τη μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της. Έτσι λοιπόν η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε δέντρο που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας, η γνωστή σε όλους μας Αμυγδαλιά, το πρώτο δέντρο που βγάζει τα άνθη του κι αν ακόμα κάνει και προμηνύει τον ερχομό της Άνοιξης.

  Ο μύθος μάλιστα λέει ότι μετά από χρόνια κι όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά δέντρο ξερό πια δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.

    Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα, νικώντας το θάνατο.

Στη συνέχεια ζητώ από τα νήπια να εικονογραφήσουν τον μύθο και οι εικόνες που έφτιαξαν αποτέλεσαν τη βάση μιας άσκησης, όπου τους ζητήθηκε αφού τοποθετήσουν τις εικόνες στη σειρά να ξανααφηγηθούν το μύθο της αμυγδαλιάς.

ΜΙΑ ΜΥΓΔΑΛΙΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ

(ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου)

Μια μυγδαλιά και δίπλα της,

εσύ. Μα πότε ανθίσατε;

Στέκομαι στο παράθυρο

και σας κοιτώ και κλαίω.

Τόση χαρά δε την μπορούν

τα μάτια.

Δος μου, Θεέ μου,

όλες τις στέρνες τ΄ουρανού

να στις γιομίσω.

Αφού διαβάσουμε το ποίημα θέτουμε τον προβληματισμό στα νήπια ποιος μπορεί να στέκεται δίπλα στην αμυγδαλιά. Τα περισσότερα επηρεασμένα από τον μύθο της Αμυγδαλιάς απαντούν ότι δίπλα στο δέντρο στέκεται ο Δημοφώντας. Η παρατήρηση αυτή των παιδιών μας βοηθά να ξαναδούμε τον μύθο και να εστιάσουμε στον τρόπο γραφής των δύο λογοτεχνικών έργων.

Μπορούμε επίσης να ζητήσουμε να φανταστούν ποιον θα ήθελαν οι ίδιοι να δουν δίπλα στην αμυγδαλιά και να το ζωγραφίσουν στο φυλλάδιο που τους δίνεται.

Τα παιδιά στο τέλος απαγγέλουν το ποίημα αντικαθιστώντας τη λέξη "εσύ" με το όνομα αυτού που ζωγράφισαν.